Każdą wizytę rozpoczynamy od bezbolesnego podania środka znieczulającego ze względu na brak możliwości przewidzenia wielkości ubytku i wiążecego się z nim sposobu leczenia.

Leczenie bez znieczulenia jest niemożliwe ze względu na specyficzną budowę zębów mlecznych.

Ząb mleczny jest słabo zmineralizowany, ma niewielką ilość tkanek twardych za to ogromną komorę z miazgą zwaną potocznie nerwem. Wystarczy nawet niewielki, niewidoczny dla rodziców ubytek próchnicowy, by miazga została zainfekowana bakteryjnie co powoduje ból.

Nieleczone zęby mleczne zawsze są przyczyną wystąpienia u dziecka bólu, z którego rodzic nie zawsze może zdawać sobie sprawę. Dalszy postęp choroby nieodzownie prowadzi do obrzęku, ropnia, a następnie przeteoki ropnej. Tego typu powikłania w zatrważającej liczbie przypadków kończą się ekstrakcją zęba.

Pamiętajmy że uzębienie mleczne ma ogromny wpływ na rozwój dziecka, dlatego tak ważne jest by zadbać o pierwsze ząbki ze szczególną starannością.

Wspomniana słaba mineralizacja zębów mlecznych wpływa negatywnie na utrzymanie i trwałość wypełnienia, co pociąga za sobą potrzebę zastosowania tego samego typu materiałów jak te używane do wypełnienia zębów u dorosłych. Proces zastosowania tych materiałów w leczeniu zębów mlecznych wiąże się jednak z wydłużeniem czasu wizyty i zwiększeniem nakładu pracy lekarza.

W przypadkach kiedy ubytek próchnicowy sięga do komory z miazgą, konieczne staje się włączenie leczenia endodntycznego (kanałowego). W przypadku siekaczy i kłów jesli to tylko możliwe staramy się oprzeć leczenie o wypełnienie ich kanałów korzeniowych i pełną odbudowę zęba.

W trzonowcach mlecznych stosujemy jedną z metod przyżyciowej amputację miazgi, która pozwala na wyleczenie, uniknięcie powikłań i zachowanie zeba mlecznego.

W przypadku braku zawiązków zębów stałych i konieczności zachowania zęba mlecznego stosujemy takie metody leczenie kanałowe, które wykorzystują procedury i materiały przeznaczone do zębów stałych.